Herramientas de usuario

Herramientas del sitio


a_realidade_como_punto_de_partida

Integración pola naturalidade / A realidade como punto de partida

A observación intelectualizada non chega.

É necesario mergullarse na realidade, pasar do por que ao como, para empezar a entender esas novas realidades que queres saír á superficie pero que quedan eclipsadas pola “tiranía da normalidade”.

Porque tampouco as preguntas aparecen con claridade ao principio, senón ao final, cando se pode coller perspectiva.

Porque, no nos engañemos, la discapacidad intelectual “echa p’atrás”. El retrón que no camina, o no ve, nos mosquea un poco al principio pero, si habla “normal”, se expresa claramente y nos ayuda un poco con sus indicaciones, al final le pillamos el truco y, a cambio, podemos presumir de amigo retrón. La cosa es distinta cuando ese humano que tenemos delante no sabemos cómo piensa, no entendemos lo que dice, nos mira raro o reacciona de un modo inesperado todo el tiempo. Sentirse cómodo con la discapacidad intelectual lleva más tiempo… y no lo digo sólo por vosotros, sino también por mí.

Lo curioso del caso es que una vez que te expones a esa realidad sin prejuicios y con naturalidad, es hasta incluso un poco decepcionante comprobar hasta qué punto esas personas que imaginabas como marcianos insondables son, de hecho, normales. Es eso lo que disipa el desconcierto, las reticencias o el miedo: su obvia, cotidiana, intensa —pero absoluta no, porque la de nadie lo es— normalidad. Porque lo que no se ve no existe. Y claro, si no existe, tampoco se entiende. Pablo Echenique

Esta cita do artigo de Pablo Echenique a raíz do visionado da película Máscaras resume claramente a realidade social respecto á discapacidade na que, a pesar de todo, “aínda hai grados”.


O paradoxo da “autonomía persoal”


Hoxe en día as cousas son moi diferentes a, por exemplo, cincuenta anos atrás.


Daquela foi un logro constituír organizacións “pro subnormales”, palabra hoxe en día en desuso, e que as persoas con discapacidade intelectual empezaran a saír á rúa.

Agora se promove á integración no espazo público a través da actividade laboral e o ocio pero…

está a sociedade preparada para a integración? Sabemos como asumir e comportarnos con naturalidade ante a diversidade real? Como falar? Que dicir?

A integración da diversidade funcional na “vida real” implica retos para todos e todas que, sen preparación previa, pode engadir elementos de tensión innecesarios porque o tempo é escaso para tanta esixencia de aprendizaxe. Non se trata de dedicar horas a ensinar senón de facilitar mecanismos e contextos para ensaiar as propias vivencias. Íso é o que aporta a didáctica do Proxecto Máscaras.


Como xurdiu o Proxecto Máscaras?


Esquema da experiencia


O potencial pedagóxico do Proxecto Máscaras


Desenvolvemento persoal e artístico

Ao principio, os protagonistas principais, acostumados a que ás persoas con discapacidade intelectual se lles diga o que teñen que facer, agochábanse en “lo que vosotros querais”. Entendíanse e axudábanse entre eles PERO se desentendían do resto do equipo no que, a pesar das “boas intencións”, notábase a condescendencia respecto á discapacidade.

Pero foi grazas as orientacións do director, que insistía en que o trato ten que ser como con calquera persoa “normal”, máis a convivencia semanal das sesións de traballo durante moitos meses, aprendemos algúns conceptos fundamentais:

✔ Que “diversidade” non é unha palabra senón un proceso agachado na rixidez do “normal”

✔ Que a participación precisas recursos, formación, contexto, implicación e… traballo

O desenvolvemento das liñas didácticas parte da experiencia de co-creación audiovisual integradora e toma como punto de partida as “boas prácticas” e os “valores aprendidos desde a experiencia” do Proxecto Máscaras:

  • A potencia do cine e o ocio como ferramenta para emocionar, dar voz, documentar, educar, relatar: arte, cine e educación.

O proxecto ven a dar resposta a unha recursiva petición tanto dos protagonistas como desde moitas entidades e persoas que, tras o visionado da película e a curta, veñen pedindo materiais para actuación tanto en institucións educativas e culturais como en ámbitos empresariais para actuacións de sensibilización e inclusión no ámbito laboral. Mesmo para impulsar actuacións de voluntariado social corporativo.


a_realidade_como_punto_de_partida.txt · Última modificación: 2024/02/22 18:28 por iagoglez