Herramientas de usuario

Herramientas del sitio


adecuar_o_marco_dos_proxectos

Avanzar nos indicadores / Adecuar o marco dos proxectos

Se o Crowd non se beneficia do PROCESO, entón debería beneficiarse do RESULTADO.

E ao revés, se non se beneficia do resultado (non hai retorno porque llo apropia quen convoca), debería facelo do proceso a través da APRENDIZAXE

Adecuar o marco dos proxectos


Na linguaxe dos proxectos a palabra “posibilidade” destaca con brillo propio pero, xunto a ela, han de ir outras non menos importantes que se debaten no paradoxo da abundancia: ideas, persoas, ilusión, obxectivos, recursos, planificación? Porque ao final é o de sempre, a colaboración é un proceso que se aprende pero alguén ten que dar o primeiro paso. Non é sinxelo pero sempre merece a pena.

Reflexionando sobre a necesidade de re-visión participativa

Aceptando a condición humana que nos une e sepáranos, temos que aprender a tomar a diferenza e a diversidade como punto de partida para construír. A necesidade de convivencia entre as vellas regras da escaseza e o caos da abundancia non se dá só nos modelos de negocio, senón en toda a estrutura social á que a democratización da tecnoloxía está a dar un protagonismo cuxas posibilidades aínda non sabemos aproveitar.

O ideal de asociacionismo non conseguido, ten que convivir agora coas afinidades e movementos que se tecen en rede.


A dificultade e a oportunidade


Participación e colaboración son conceptos con moitos matices, de aí a necesidade de ?definir e facer? para poder ir concretando. Con todo sempre ten que haber dous alicerces fundamentais: as persoas (con nome e apelidos) que o impulsan, e a confianza, que se constrúe nun proceso de ensaio e teorías/luz no que se mobilizan os recursos para acumular capital de transformación:

O relato ten que facer soñar, ten que evocar un mundo onde o obxectivo xa é realidade e ese ten que ser un mundo mellor. Por iso non funcionan aqueles en os que o resultado non enaltece o humano.

E non hai excepcións. Sexan de ámbito profesional ou social, nos proxectos con vontade de transformar sempre se cumpre o espírito da cita de Benjamin Disraeli que inspirou ao equipo do Departamento de formación da Deputación de Alacante para poñer en marcha o proxecto #|#proyectodisraeli:

O mellor que podemos facer por outro non é só compartir con el nosas riquezas, senón mostrarlle as súas


O simple da complexidade na innovación

Pensamentos simples sobre a complexidade, de Giancarlo Livraghi. Aquí un extracto, pero recomendamos a lectura completa.

A teoría do caos en cinco “sinxelos” debuxos: un intento impertinente de simplificar a complexidade

1. Os feitos obvios son con frecuencia un bo punto de partida. Se queremos ir do punto A ao momento B, tendemos a pensar nunha liña recta

2. Pero o mundo real non é plano e as línas rectas non existen. Mesmo para ir tomar un café atoparemos obstáculos e a secuencia real parecerase máis a isto.

3. Se pensamos nunha tarefa máis complexa na que ademais interveñen outras persoas, o máis probable é que o obxectivo (chegar a ?B?) se difumine polo camiño e a maior parte do sistema pérdao de vista, así que a representación da realidade terá un aspecto máis sinuoso.



4. Pero a realidade manda e polo medio xorden novos obxectivos que se van distanciando do inicial (chegar a ?B?). Algúns, a pesar de todo, na mesma dirección aínda que máis afastados (como C e F) e outros mesmo en sentido contrario. Poderíase pensar nun compás como solución de recordatorio/control para reconducir as desviacións, e teriamos entón esta representación.

5. Con todo as contornas son cambiantes polo que aferrarse a marcos inamovibles, desprezando os descubrimentos e procesos de aprendizaxe, pode ser un erro tan grave como non ter ningún obxectivo ou propósito. Observando o debuxo 3, apréciase a converxencia dalgún deses novos obxectivos que foron xurdindo polo camiño e que ben puidesen ser o ?novo obxectivo?, sinalando o resto das ramas a territorios que tampouco convén deixar de explorar porque poden ser o xerme de novos futuros.

Como di Giancarlo, o resultado presenta unha forma menos “lóxica” desde o punto de vista dos sistemas de organización ao uso, pero estruturalmente máis simple que a xerada cando se obriga ao sistema para seguir un modelo “lineal”:

O feito é que a “complexidade”, ou o “caos”, non son en si mesmos máis complicados que os sistemas de aparencia “ordenada” e, ademais, poden conducirnos cara á simplicidade. O problema é que non estamos preparados para comprender o seu modo de funcionamento.


Pensar o contexto un pouco mais


"O que algo quere, algo lle custa"

No desenvolvemento dos proxectos xorden etapas de seca e silencio, parece que as ideas veñen e van pero non se asintan e, que as palabras parecen non querer xuntarse.

Por moito que se tente planificar sempre hai algunha interferencia no camiño que nos reconduce ou que nos di “por aquí non”. Asimilar cambios, tomar decisións, aprender en novos campos de actuación, etc., necesita de tempo para entender e saber que facer.

Ás veces, por querer comprender rápido cae na trampa de teorizar para explicar. E non.

Os atallos son malos compañeiros nestes casos, desdibujan ás persoas e á realidade.

Así que ao longo destes anos tivemos paradas obrigadas para pensar e a actuar con calma, para que fosen saíndo as cousas de forma clara e natural.


adecuar_o_marco_dos_proxectos.txt · Última modificación: 2024/02/22 18:27 por iagoglez