O antídoto contra a apatía

Non é apatía, é exclusión intencional e reforza a perigosa idea de que a política é un deporte para espectadores: E entón? alguén vai e salva ao mundo porque lle dixeron que o fixese

A moitas persoas cústalles verse como líderes porque se envían mensaxes erróneas e engánchase pouca xente. Isto axuda a entender por que a moitas persoas cústalles verse como líderes.

Con todo:

• Un esforzo heroico é un esforzo colectivo.
• É imperfecto; non é moi glamoroso; e non empeza e termina repentinamente. É un proceso que dura toda a vida. Pero aínda máis importante: é voluntario.

Se lles ensinamos aos nosos nenos que o heroísmo empeza cando alguén che marca a fronte, ou alguén che di que es parte dunha profecía, está a perderse a parte máis importante do liderado, que o que vén desde dentro.

Se podemos redefinir a apatía non como unha especie de síndrome interna, senón como unha complexa rede de barreiras culturais que reforza a falta de compromiso, e se podemos definir e identificar con claridade cales son eses obstáculos, e se podemos traballar xuntos, colectivamente, para desmantelar eses obstáculos, entón todo é posible.

Anotacións sobre a conferencia

Creando Futuro: “coas persoas”, NON para as persoas

Os contidos da conferencia tendían ao ámbito profesional pero estaban abertos a outros perfís como: as familias, sociedade, educación…

“Con” - A relación entre persoas diferentes:

• A personificación de situacións e historias reais foi moi representativa.
• Entender os papeis que representa cada quen.
• A importancia das persoas, non somos obxectos.

Resultado final da unión de pezas necesarias para “co-crear”. Orde de montaxe do quebracabezas:

- Felicidade - Ética - Ciencia - Cidadanía - Contorna - Apoios - Datos - Rol profesional

Nese momento, centraron a nosa atención os seguintes puntos:

Ética:

• Definición de Paul Ricoeur: “Anhelo de vida realizada con e para os outros en institucións xustas”
• Non se produce por decisión científica
• Modelos de colaboración, participativos
• Metodoloxía profesionais: os coñecementos son só técnicos, “ninguén lles ensinou ética”

Ciencia:

• Práctica baseada en evidéncia
• Deformación: Vaise antes á “erudición” dos libros que a coñecer ás persoas
• Necesítase “Pericia”
• Boa experiencia = seguir construíndo
• Con/vivencia

Contextos: Non só depende das condicións da persoa, senón das posibilidades da contorna.

Datos: Necesidade de avanzar nos indicadores, como as escalas na calidade de vida: medir o que se fai a partir de “roles naturais” por que non avalían as persoas que pasaron polo proceso?

Rol profesional:

• Excelencia, ética e estimulación.: As tres E do bo traballo en contextos difíciles e tempos de incerteza (Gadner)
• Ninguén lles ensinou o que se esixe, hai que seguir construíndo
• Ética, técnica e empatía: se non vales búscache outro traballo.
• Wolfensberger: 42 anos NON son 10 meses. Non son nenos!
• Schwartz: sabedoría práctica = saber facer e querer facer o que se debe facer. Combinación de vontade e habilidade moral
• Se non estás preparado, prepárache, é a túa obrigación!
• Paulo Freire: humildade, amorosidad persoas e profesión, valentía, tolerancia…

Preguntas e conceptos durante o coloquio

• A dignidade do risco
• “Andamiaxe”: liña continua entre a “sobre” e a “des” protección. O camiño permanente que se realiza se queres ou che importa unha persoa (Exemplo: non se trata de discapacidade, senón de sentido común, ninguén poñería a lixivia ao alcance dun neno).
• Contorna moi hostil á incerteza. Negación sutil da rúa
• Ser protagonista en e da túa vida depende dos contextos
• Familia: competencias para ir resolvendo
• Momento bisagra: fainos falta tempo e recursos (pero tamén hai que saber aproveitalos)
• Historias admirables: aprender de quen o fai ben
• O normal e o seu tiranía: etiquetas ao entrar no sistema